Monday, 9 September 2019

वृद्धाश्रमाची वाट - Path of old age home


तिच्या अनेक युक्त्या क्लुप्त्या फळाला आल्या आणि तिनं अखेर सासऱ्याला आठवड्याभरा पुर्वी वृद्धाश्रमाची पायरी चढायला मजबूर केलं,नवऱ्याला तिच्या पुढे हार पत्करून,त्या मनसुब्याला हिरवा कंदील दाखवावाच लागला,आज ती तिला हवी असलेली प्रायव्हसी,फ्रीडम उपभोगित खिडकीतून बाहेर कोसळणारा पाऊस पाहतं कॉफीचे घोट घेतं घेतं मोबाईलवर सर्फिंग करीत आरामात बसली होती,नवरा कामावर,मुलगा शाळेत,तिला डिस्टर्ब करणारं कोणीच नव्हतं...
तोच मोबाईल रिंगने तिची तंद्री भंग पावली,सासऱ्याचा कुणीतरी कनवाळू उपदेशाचे डोस पाजणार,या विचारात तिनं त्रासिकपणे मोबाईल कानाला लावला,'हॅलो मॅम मी तुमच्या मुलाच्या स्कूलमधुन बोलतोय,सकाळपासुन तुफान कोसळणाऱ्या पावसामुळे,शहरात पाणी भरायला सुरुवात झालीय,त्यामुळे स्कूलला सुट्टी देण्यात आलीय, तुम्ही तुमच्या मुलाला लवकरात लवकर घेऊन जाण्याची व्यवस्था करावी'....
तिनं मोबाईल ठेवला,प्रथमच ती लक्षपूर्वक बाहेर पाहतं होती,खरंच चवताळून पावसाच्या धारा खाली येतं होत्या,सकाळी नवरा नको नको म्हणत असताना तिनं हट्टाने मुलाला त्याच्या सोबत बाईकवर पाठवलं
होतं,स्कुटीवर शाळेतून आणायची जबाबदारी तिनं स्विकारली होती,मुलाचे आजोबा घरांत होते,तोवर ते आनंदाने नातवाला स्कूलला सोडायचे,घेवुन यायचे,पण त्यांना दुचाकी नीट चालवता येतं नाही या सबबी खाली,तिच्या कडुन मनाई केली गेली होती,आजतरं सासरे सुध्दा नव्हते..भर पावसात कसंही,कांहींही करून तिला स्कूल पर्यंत जाणं भाग होतं ......
घर बंद करून,स्कुटीची चावी घेवुन ती तड्क खाली पार्किंगमधे आली,आणि तिचे डोळे विस्फारले, 'अरे ! देवा हे कांय'? रस्त्यावर वाहणारं पावसाचं पाणी सोसायटीत घुसलं होतं आणि तिच्या दुचाकीसह पार्किंगमधल्या ईतर गाड्या अर्ध्या अधिक पाण्यात विसावल्या होत्या,तिच्या काळजात धस्स झाले,इथे अशी परिस्थिती तरं बाहेर कशी असेल? तिला रडू कोसळलं,तीन घाईघाईने नवऱ्याला मोबाईलवर सारं सांगितलं,रस्ते पाण्याखाली गेल्यानं तो सुध्दा कांहीच करू शकतं नव्हता,तिच्याशी बोलताना,
'आज तुझ्या सोबत बाबा असते तरं ? हे शब्द मात्र तिच्या जिव्हारी लागले होते.....
आता जे कांही करायचं होतं ते तिला एकटीला,पावसाची संततधार अजुनही सुरू होती,कुणीतरी घ्यायला येईल याकडे डोळे लावुन बसलेल्या मुलाचा रडवेला चेहेरा तिच्या डोळ्या समोर आला,आणि तिनं मनाची तयारी करून सोसायटी गेट कडे जाण्यासाठी गुडघाभर पाण्यात पाऊल टाकलच होता,तोच 'मम्मी' हाक ऐकू आली तिनं चमकून आवाजाच्या दिशेनं अधिर होऊन
पाहिलं,जवळजवळ कमरे ईतक्या पाण्यातून वाट काढीत चिंब भिजलेले,तिच्या लाडक्या कोकराचे आजोबा आपल्या नातवाला खांद्यावर बसवून घेऊन येतं होते.....
दोघं जवळ येताक्षणी तिनं मुलाला आवेगाने कवेत घेतलं, 'सुनबाई ! सांभाळ माझ्या नातवाला ! स्कूल पेरेंट व्हाट्सअप ग्रुपमुळं मला सारं समजलं,मी आधिच तिथं जावुन बसलो शाळेत,तुला वेळ नसेल मिळाला पहायला,चल ! निघतो मी,काळजी घे लेकराची,
आणि एक गोष्ट लक्षांत ठेव पोरी! घरातली अडगळ समजुन तु जरी मला बाहेर फेकलं तरी वर्षभर घरांत अडगळीत पडलेली काठी,गुढीपाडव्याला गुढी उभारायला नक्कीच उपयोगी येते'....झाल्या प्रकाराने मनोमनी खजील झालेली ती,पाण्यातून तोल सावरत सोसायटी गेटकडे निघालेली,तिच्या सासऱ्याची पाठमोरी आकृती हतबल हतबुद्ध होऊन पाहात होती,पण क्षणभरच, 'बाबा मागे फिरा ! चुकले मी' ! तिचे भावुक स्वर,अश्रूधार आणि पाऊसधार यांत एकरूप होवुन तिच्या गालावरून ओघळत होते

No comments:

Post a Comment